شبکه با وجود سخت افزارهایی همچون روترها، سوئیچ ها، فایروال ها، IPS، IDS و غیره است که معنا پیدا می کند، به زبان ساده این سخت افزارها هستند که ارتباط ما را برقرار کرده و بسته های دیتا را از یک نقطه، به نقطه ای دیگر منتقل می سازند.
در بین این سخت افزارها روترها و سوئیچ ها جزو سخت افزارهایی هستند که از آنان برای هدایت ترافیک از یک مسیر به مسیر دیگر استفاده می شود. در حقیقت هیچ شبکه هوشمندی وجود ندارد که در آن روتر و سوئیچ وجود نداشته باشد، زیرا این روترها و سوئیچ ها هستند که عملیات مربوط به انتقال بسته و تایید (acknowledge) را انجام می دهند. اگر چه روترها و سوئیچ ها دارای وظایف به ظاهر مشابهی هستند اما از بسیاری جهات دارای تفاوت هستند.
سوئیچ شبکه چیست؟
سوئیچ یکی از سخت افزارهای شبکه است که در عین شباهت به هاب (hub)، بسیار هوشمندتر از آن است. بر اساس مدل OSI سوئیچ ها در لایه 2 یا همان لایه Data Link کار می کنند و وظیفه این سخت افزارها، انتقال بسته های دیتا از یک دستگاه به جای دیگر از طریق شبکه و بر اساس آدرس سخت افزاری (Mac addresses) می باشد.
بر خلاف هاب ها، سوئیچ ها آدرس های سخت افزاری متعلق به تمامی دستگاه های حاضر در شبکه را در جدول سخت افزاری (hardware table) خود نگه می دارند و تنها بسته های دیتا را به دستگاه های مربوطه ارسال می کنند. به عنوان مثال، چنانچه نیاز باشد تا پیغامی در شبکه به ماشین A ارسال شود، سوئیچ این پیغام را به تمامی دستگاه های موجود در شبکه ارسال می کند و پس از انجام این عملیات است که سوئیچ آدرس سخت افزاری مربوط به دستگاه ارسال شونده و ماشین A را یاد می گیرد. سوئیچ، آدرس های سخت افزاری این دستگاه ها را در hardware table ذخیره می کند.
حال در صورت پاسخ ماشین A به فرستنده، سوئیچ یاد خواهد گرفت که این پیغام را به کجا منتقل کند و این پیغام را به همه ارسال نمی کند.
روتر شبکه چیست؟
در بین تجهیزات شبکه، روترها هوشمندترین تجهیزات به حساب می آیند. عملکرد روترها شبیه به سوئیچ ها می باشد با این تفاوت که روتر علاوه بر اتصال یک دستگاه به شبکه، می تواند شبکه ها را نیز به هم متصل کند. به کمک روترها می توان شبکه را به اینترنت متصل کرد و وظیفه انتقال دیتا بین شبکه ها را به آن محول کرد. برقراری امکان دسترسی به اینترنت از طریق روتر موجب حضور آن در بیشتر محیط های خانگی و کاری اعم از شرکت ها و سازمان ها شده است. به عنوان مثال شما با استفاده از روترها در منزل می توانید به چندین دستگاه دسترسی داشته باشید.
همانطور که مشاهده می کنید شبکه خانگی نمایش داده شده در بالا از طریق روتر به اینترنت متصل شده است. این روتر به دستگاه های موجود در شبکه این امکان را می دهد که به سادگی به اینترنت دسترسی داشته باشند. همچنین روتر وایرلس قرار گرفته در این شبکه، زمینه دسترسی سایر دستگاه ها به اینترنت از طریق بی سیم را نیز فراهم نموده است.
بر خلاف سوئیچ ها، روترها را می توان کامپیوترهای کوچکی نامید که امکان برنامه ریزی، تنظیم و ایجاد تغییر را نیز به کاربران می دهند. البته این به این معنی نیست که سوئیچ ها قابلیت تنظیم ندارند. عملکرد روترها در برخورد با عملیات مربوط به انتقال ترافیک های ساده مشابه همان چیزیست که در سوئیچ ها اتفاق می افتد، یعنی روتر ابتدا آدرس دستگاه ها را می آموزد و سپس دیتا را به شکل Unicast (یک به یک) به آنان ارسال می کند.
در مدل OSI، روترها در لایه 3 (Network) کار می کنند. معنی این عبارت این است که روتر می تواند با استفاده از آدرس Logical (IP address) در سطح شبکه به تبادل اطلاعات بپردازد.
پیش از این سرعت روترها به دلیل انجام عملیات در داخل نرم افزار نسبت به سوئیچ ها کمتر بود. اما روترها امروزی با انجام عملیات در بخش سخت افزاری خود موجب شده اند تا میزان تاخیر (Latancy) کاهش پیدا کرده و سرعت مسیریابی افزایش پیدا کند.
علاوه بر همه این ها روترها می توانند از نفوذ های خرابکارنه که از طریق اینترنت رخ می دهد جلوگیری بعمل آوردند و نقش یک فایروال را نیز بازی کنند.
بدون دیدگاه